เวลานั่งฟังการนำเสนอ อิงเชื่อว่าหลายๆ ครั้ง เราอาจรู้สึกว่า… ทำไมการนำเสนอถึงดูเหมือนอ่านมาเล่าให้ฟัง ให้อารมณ์เหมือน Search ใน Google มันฟังแล้วเหมือนกับวิทยากรรู้เรื่องนั้นแบบผิวๆ ไม่ได้รู้ลึก รู้จริง ทั้งที่วิทยากรอาจรู้ลึกรู้จริงแบบช่ำชอง แต่ทำไม… การนำเสนอของผู้รู้จริง (บางคน) … ถึงกลายเป็นรู้แค่ผิวๆ ไปได้… จากประสบการณ์ของอิง… นั่นเพราะการนำเสนอ (และสไลด์) ของเขา… ขาดอะไรบางอย่างไปค่ะ มาดูกันค่ะว่า “บางอย่าง” นั้น คือ อะไร?
โปสเตอร์นำเสนอ… เป็นหนึ่งในความภูมิใจของคนในวงวิชาการ ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์ นักวิจัย นักศึกษา … การที่งานของเราได้รับคัดเลือกให้ทำเป็นโปสเตอร์นำเสนอ แล้วนำไปแสดงในงานประชุมสัมมนาใหญ่ๆ มันจะปลื้มเป็นพิเศษค่ะ… ก็งานวิจัยที่เราตั้งใจทำมาแบบหลังขดหลังแข็ง …ได้ออกไปอวดโฉมสู่สายตาชาวโลก มันจะไม่ภูมิใจได้ยังไงหล่ะคะ แต่… โปสเตอร์นำเสนอก็มีทั้งแบบที่ดี สวยงาม น่าพุ่งเข้าไปดู อ่านแล้วเข้าใจง่าย กับ… โปสเตอร์นำเสนอที่มองผ่านๆ แล้วก็ผ่านไปเลย ไม่อยากแวะไปดู เพราะมันไม่ดึงดูด ดูแล้วปวดหัว ผสมกับความงงงวย ประเด็น คือ งานวิจัยของเราดีแค่ไหน แต่ถ้าไม่มีคนมาดู ก็ไร้ความหมายค่ะ คำถาม คือ โปสเตอร์นำเสนอของเราเป็นแบบไหนคะ?
เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา… อิงนั่งฟังบรรยายเรื่องการเขียนแผนปฏิบัติการ โดยรวมถือว่าดีค่ะ… แต่มาสะดุดตรงสไลด์อีกแล้ว… เนื้อหาในสไลด์โอเค เข้าใจง่าย แต่…ที่ไม่ผ่าน (สำหรับอิง) คือ สไลด์มีความโบราณอยู่ในตัวเอง หรือพูดสั้นๆ ว่าดูตกยุคไปแล้ว เหมือนใช้มาตั้งแต่ PowerPoint XP ยุค Y2K คาดว่าผู้อ่านบางคนเกิดไม่ทันค่ะ (น่าเสียดายค่ะ เนื้อหาดี สไลด์ควรดูดีจะได้ส่งเสริมกันและกัน) … มาดูกันค่ะว่า… สัญญาณอันตรายที่บ่งบอกว่าสไลด์ของเรา อาจจะตกยุคไปแล้วมีอะไรบ้าง