เมื่อหลายปีก่อน  อิงไปร่วมงานสัมมนาที่ฟิลิปปินส์ งานครึ่งวัน กำหนดการเลิกประมาณเที่ยง แต่… งานเริ่มสายเล็กน้อย  แต่ยังไม่เกินเวลาไปมากนัก มาพีคเอาช่วงหลังเบรคค่ะ วิทยากรคนแรก พูดนานมาก… เกินเวลาไปเกือบ 45 นาที วิทยากรคนต่อมา พยามพูดให้สั้น  แต่ก็ยังเกินเวลาไปอีกเกือบ 10 นาที ความซวยมาตกที่วิทยากรคนต่อไปค่ะ  เพราะใกล้จะเที่ยงแล้ว ยังเหลือเขาและอีก 1 คน แต่… วิทยากรยังคงพูดตามเนื้อหาที่เตรียมมาอย่างชิลๆ พร้อมกับเกินเวลาไปอีกหน่อย… กว่าคนสุดท้ายจะพูดจบ… อิงหิวมากค่ะ และเชื่อว่าคนในห้องหิวมากเช่นกัน เพราะปาเข้าไปเกือบบ่ายโมงครึ่ง คำถาม คือ อิงและคนอื่นๆ ในห้องจะสนใจฟังสัมมนาหรือฟังเสียงท้องตัวเองร้องมากกว่ากัน?  แล้วหากเราต้องเป็นวิทยากรคนนั้น เราจะช่วยท้องน้อยๆ ของคนในห้องได้อย่างไร? ป.ล. เพื่อนฟิลิปปินส์ของอิงพูดเก่งทุกคน เลยพออนุมานได้ว่าวิทยากรฟิลิปปินส์ที่ขึ้นพูดน่าจะพูดเก่งไม่แพ้กัน เลยลากยาวจนเกินเวลา